Dashuria dhe urrejtja për hir të All-llahut [subhanehu ve teala]

Dashuria për hir të Allahut, subhanehu ve teala, dhe urrejtja për hir të Tij, subhanehu ve teala, është shtyllë e rëndësishme prej shtyllave të besimit, andaj besimtari duhet të kujdeset për këtë dhe t'i përkushtojë rëndësi, ngase në hadith të vërtetë thuhet se hallka më e fortë e besimit është të duash për hir të Allahut dhe të urresh për hir të Allahut.

        Për këtë Allahu, subhanehu ve teala, ka cekur shumë ajete në Kuran: "Besimtarët të mos i miqësojnë mosbesimtarët, e t'i lënë anash besimtarët. E kush bën atë, ai nga feja e Allahut nuk ka asgjë, përveç për qëllim ruajtja prej të keqës së tyre. Allahu ju tërheq vërejtjen me dënim prej Tij pse vetëm tek Allahu është e ardhmja" Sureja Ali Imran: 28

        Disa komentues të Kur'anit thonë: "Besimtarët janë ndaluar t'i miqësojnë qafirat, qofshin ata farefis, miq që nga koha para Islamit apo shkaqe tjera të miqësimit dhe bashkëjetesës. Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "në vend që të marrin besimtarët". Ky ajet aludon në atë se muslimanëve iu mjafton miqësimi i besimtarëve, duke mos iu dhëne përparësi para besimtarëve dhe kush e bën këtë është larg mbrojtjes dhe miqësisë së Allahut.

        Kjo është e vepër e logjikshme, ngase miqësimi i besimtarit dhe miqësimi i armikut janë dy komponente të kundërta, nuk bashkohen vetëm se në rast mbrojtjeje prej tyre nga frika. Allahu lejoi miqësimin e tyre në rast se nuk mund të mbijetojë vetëm se me shtirje ose janë të robëruar, nuk mund të shprehin armiqësi ndaj tyre, atëherë lejohet bashkëjetesa formalisht, duke qenë zemra e mbushur me armiqësi dhe urrejtje, shpreson të largohet (anulohet) pengesa dhe të shpreh armiqësinë dhe urrejtjen, ashtu siç Allahu, subhanehu ve teala, thotë:"Me përjashtim të atij që dhunohet (për të mohuar) e zemra e tij është e bindur plotësisht me besim" Sureja En-Nahël: 106.

        Ibën Abasi, radijallahu anhu, thotë: "Nuk është shtirja me vepër, por me gjuhë". Gjithashtu thotë: "Allahu i ndaloi besimtarët të sillen mirë dhe butë me jobesimtarët dhe t'i marrin për mbrojtës dhe miq, krahas besimtarëve vetëm nëse jobesimtarët janë ngadhënjyes, atëherë shprehim ndaj tyre butësi duke i kundërshtuar në fe. Argument për këtë është fjala e Allahut në suren Ali Imran ku thotë: "Mund të ju mbështeteni vetëm në qoftë se vetëm në qoftë se ndjeni rrezik prej tyre" (Ali Imran). Këtë e transmeton Ibën Xherri dhe Ibën Ebi Hatimi.

        Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat, mos i zini për miq të ngushtë të tjerët jashtë mesit tuaj, ata nuk pushojnë së vepruari në dëm tuajin, u dëshirojnë çka u mundon juve. Urrejta kundër jush duket nga gojët e tyre, por ajo që fshehin në tyre, është edhe më e madhe. Ne pra, u kemi sqaruar faktet nëse ju i kuptoni" Sureja Ali Imran: 11

        Kurtubiu thotë: "Mos i merrni qafirat këshilltarë po edhe nëse janë të afërmit dhe farefisi juaj!".

        Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat! Mos zini miq as jehuditë, e as të rishterët. Ata janë miq të njëri-tjetrit. E kush prej jush i miqëson ata, ai është prej tyre. Vërtetë Allahu nuk vë në rrugë të drejtë popullin zullumqarë. E ata që në zemrat e tyre kanë sëmundje, i sheh se ngarendin te ta (për miqësi) duke thënë: 'Po frikësohemi se mos po na sillet ndonjë e keqe'. Po Allahu do të sjellë fitoren, ose diç tjetër nga ana e Tij, e atëherë do të pendohen për atë që e mbanin fshehtë në shpirtin e tyre. Ata që besuan ju thonë: 'A këta ishin që u betuan në Zotin me betimin më të fortë të tyre se ishin me ju?'. I shkatërruan veprat e veta dhe aguan të dëshpëruar. O ju që besuat! Kush largohet prej nga feja e vet (i bën dëm vetes) s'ka dyshim se Allahu do të sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i forte ndaj mohuesve, që lufton në rrugën e Allahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi. Kjo (cilësi e atij populli) është dhuratë e Allahut që i jep atij që do. Allahu është dhurues i madh, i dijshëm. Mik (i afërt) juaji është vetëm Allahu, është i dërguari i Tij dhe ata që besuan e që falin namazin dhe jalin zeqatin duke bërë ruku (duke qenë respektues). E kush ka për mik Allahun, të dërgurin e Tij dhe ata që besuan, s'ka dyshim se ana (pala-krahu) e Allahut është ngadhënjyese" Sureja El-Maide: 51-56.

        Hudhejfeja, radiallahu anhu, thoshte: "Kini frikë mos të shndërroheni në jehudë, çifutë apo të krishterë duke mos e ditur", duke aluduar në ajetin e mëparshëm. Muxhahidi duke komentuar fjalën e Allahut "E ata që në zemrat e tyre kanë sëmundje, i sheh se vrapojnë te ta (për miqësi)", thotë: "Ata janë munafikët (hipokritët) të cilët i kënaqin jehudët (çifutët), i marrin për miq dhe ua ushqejnë fëmijët e tyre".

        Aliu, radijallahu anhu, për fjalën e Allahut "…(një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj mohuesve" thotë: "Janë të butë ndaj muslimanëve e krenarë dhe të vrazhdë ndaj qafirave, të vrazhdë për ata të cilët i kundërshtojnë në fe" Në këtë kuptim ransmetohet nga shumë prej të parëve tanë të mirë.

        Allahu, subhanehu ve teala, thotë: "O ju që besuat! mos i merrni për miq ata të cilëve u është dhënë libri para jush edhe as jobesimtarët që tallen dhe luajnë me fenë tuaj. Keni frikë Allahun po që se jeni besimtar" Sureja El-Maide: 57

        Po ashtu thotë: "I sheh shumë prej tyre që i miqësojnë ata që mohuan. E keqe është ajo që i përgatitën vetes së tyre ngase Allahu është i hidhëruar kundër tyre dhe ata janë në azab në vuajtje të dënimit). Sikur të ishin ata që vërtetë e besojnë Allahun, Pejgamberin dhe atë që i briti atij, nuk do t'i zinin për miq ata (idhujtarët), por shumica prej janë fasika (mëkatarë)" Sureja El-Maide: 80, 81.

        "O Pejgamber, lufto jobesimtarët dhehipokritët dhe sillu rreptë ndaj tyre - vendi i tyre është Xhehennemi që është përfundimi më i keq" Sureja Et-Tevbe: 73

        Allahu, subhanehu ve teala, urdhëron muslimanët t'i luftojnë qafirat dhe hipokritët të cilët pretendojnë se janë muslimanë. Gjithashtu urdhëroi që të jemi të vrazhdë ndaj tyre qoftë me fjalë apo me vepra.

        Ibën Abasi, radijallahu anhu, në lidhje me këtë ajet thotë: "Luftoni qafirat me shpatë, kurse munafikët (hipokritët) me gjuhë dhe vrazhdësi". Gjithashtu thotë: "Mos i mëshironi!".

        Ibën Mesudi, radijallahu anhu, në lidhje me këtë ajet thotë: "Luftoni ata me dorë, nëse nuk mundeni, atëherë me gjuhë, e nëse edhe këtë nuk mundeni, atëherë me zemër". Le t'i takojë me fytyrë të mrrolët, vrasjet nga urrejtja dhe mllefi.

        "Nuk gjen popull që e beson Allahun dhe Ditën e Gjykimit, e ta dojë atë që e kundërshton Allahun dhe të dërguarin e Tij, edhe sikur të jenë ata (kundërshtarët) prindërit e tyre, ose fëmijët e tyre, ose vëllezërit e tyre, ose farefisi i tyre. Ata janë që në zemrat e tyre (Ai) ka skalitur besimin dhe ka forcuar me shpirt nga ana e Tij dhe ata do t'i shpjerë në Xhennete, nëpër të cilin rrjedhin lumenj. Aty janë përgjithmonë. Allahu ua ka pëlqyer punën e tyre dhe ata janë të kënaqur me shpërblimin e Tij. Të tillët janë pale (grup) e Allahut ta dini pra, se ithtarët e Allahut janë ata të shpëtuarit" Sureja El-Muxhadele: 22

        Allahu, subhanehu ve teala, mohoi Imanin nga ai gjendja e të cilit është e këtillë edhe nëse është dashuria dhe miqësimi për babain, vëllain apo djalin e tij. Vallë, si qëndron puna me ata që janë më të largët?!